سابقه و هدف: بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور در زمره بیماران وابسته به تزریق خون منظم میباشند که انتقال مکرر خون در آنها عوارضی همچون گرانباری آهن، افزایش خطر بیماریهای منتقله از راه خون و تولید آلوآنتیبادی علیه گلبولهای قرمز اهداکنندگان را در پی دارد.
مواد و روشها: مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر بر روی 70 بیمار تالاسمی ماژور که بهطور منظم تحت انتقال خون قرار گرفته بودند، انجام شد. ابتدا آزمایش غربالگری آنتیبادیهای غیر منتظره بر روی سرم همه بیماران انجام شد و سپس تعیین هویت آنتیبادی بر روی نمونههای مثبت از لحاظ آنتیبادی انجام پذیرفت.
نتایج: از مجموع 70 بیمار، در سرم 6 بیمار آلوآنتی بادی قابل شناسایی بود (6/8 درصد) که آنتی بادی Anti-K در 3 بیمار، Anti-D در یک مورد و Anti-E نیز در یک مورد مشاهده شد. در سرم یک بیمار نیز همزمان Anti-E و Anti-D قابل شناسایی بود. 18 بیمار (7/25 درصد) تحت عمل طحال برداری قرار گرفته بودند. ارتباط معنیداری بین وجود آلوآنتی بادی و سن، جنس، وضعیت طحال، و زمان آغاز اولین دریافت کیسه خون مشاهده نشد.
نتیجهگیری: با توجه به شناسایی آلوآنتیبادیهای علیه سیستمهای گروه خونی Kell و Rh در این مطالعه (6/8 درصد)، سازگاری بین آنتی ژنهای سیستمهای گروه خونی Kell و Rh در اهداکننده و گیرندگان، میتواند یکی از راهکارهای مفید در جلوگیری از ایمیون شدن گیرندگان خون و تولید آنتیبادیهای غیرمنتظره علیه گلبولهای قرمز اهداکنندگان گردد.