سابقه و هدف: اختلالات اسکلتی عضلانی ناشی از کار از جمله شایع ترین بیماری های محیط های کاری هستند. این مطالعه با هدف ارزیابی و مقایسه پتانسیل ایجاد این اختلالات در اندام فوقانی کارگران یک شرکت الکترونیکی به منظور تعیین سطح ریسک انجام گرفت.

مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی از میان کارگران خطوط مونتاژ، 50 نمونه به طور تصادفی ساده انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از روش‌های رولا، شاخص استرین و پرسشنامه نوردیک انجام شد. مشاغل ایمن و ناایمن تعیین شده و ریسک فاکتورهای ایجاد اختلالات بررسی شدند.

نتایج: بر اساس روش رولا، 52 درصد موارد دست راست و 54 درصد موارد دست چپ در سطح ریسک سه، 2 درصد موارد هر دو دست در سطح ریسک 4 و در شغل APT 25 درصد کار هر دو دست شاغلین در سطح ریسک 4 قرار می گیرد. طبق شاخص استرین 64 درصد موارد دست راست و 42 درصد موارد دست چپ ناایمن هستند. هم چنین، بالاترین درصد ناراحتی به ترتیب مربوط به کمر و شانه (48 درصد)، مچ دست (32 درصد)، گردن (28 درصد) و پشت (24 درصد) می باشد. براساس نتایج آزمون مجذور کای بین سابقه کار و درد شانه (016/0=P) و درد پا (032/0=P) و نیز بین نتایج شاخص استرین در دست چپ و درد شانه (002/0= P) ارتباط آماری معنی دار به دست آمد. آزمون کاپا نیز توافق بین دو روش را نشان داد.

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد فراوانی اختلالات به‌ویژه درنواحی کمر، شانه، گردن و پشت و موارد ناایمن در روش شاخص استرین و سطوح ریسک بالا در روش رولا قابل توجه می باشند.