سابقه و هدف: حیوانات آبزی برای تداوم زندگی طبیعی خود به مواد معدنی و عناصر مختلفی نیاز دارند. عناصر به­طور کلی به دو دسته درشت­مغذی و ریزمغذی­ها تقسیم می­شوند. عناصر کمیاب از خانواده ریزمغذی­ها هستند. عناصر کمیاب ضروری تا اندازه­ای برای موجودات لازم هستند، ولی در صورت افزایش بیش از حد می­توانند موجب مسمومیت گردند. اما، عناصر کمیاب غیرضروری در میزان خیلی کم هم مسمومیت ایجاد می­کنند. عناصر کمیاب ضروری در تشکیل ساختار اسکلتی، نگهداری و حفظ سیستم­های کلوئیدی (فشار اسمزی، ویسکوزیته، انتشار) و تنظیم تعادل اسید- باز و نیز به­عنوان اجزای مهم هورمون­ها، آنزیم­ها، و فعال کننده­های آنزیمی عمل کرده و در طیف وسیعی از فرآیندهای سلولی (انتقال اکسیژن، تنفس، فعالیت آنزیمی) و فیزیولوژیکی (رشد، تولید مثل، بینایی، ایمنی) در ماهی دخیل هستند.

مواد و روش­­ها: پایگاه­های اطلاعاتی Sciencedirect و Fish Diseases and Disorders جستجو گردیدند.

نتایج: برخلاف اکثر حیوانات خشکی­زی، حیوانات آب­زی عناصر غیر آلی را از محیط آبی خارج جذب می­کنند که این عناصر ممکن است در اثر آلودگی­های زیست­ محیطی به دست انسان و یا در راستای درمان­های دارویی در آب افزایش پیدا کنند. جذب بیش از حد مواد معدنی از طریق مواد غذایی یا آبشش می­تواند به ایجاد مسمومیت منجر شود که علاوه بر ماهی می­تواند برای انسان و حیواناتی که از این ماهی­ها تغذیه می­کنند نیز مشکلاتی را ایجاد نماید.

نتیجه­گیری: یک توازن مناسب بین کمبود و افزایش مواد معدنی برای موجودات آب­زی جهت حفظ هومئوستاز آن­ها از طریق افزایش جذب یا افزایش دفع و نیز کنترل­های بهداشتی محیط­های آبی حیاتی است.