سابقه و هدف: با توجه به کاربرد نانوذرات طلا در زمینه‌های پزشکی و بیولوژیک، بررسی اثرات سمی آن در بدن جانداران ضروری است.

مواد و روش ها: در این مطالعه اثر 6 بار تزریق درون صفاقی غلظت 100ppm نانوذرات طلا (10nm) بر تغییر فاکتورهای کلیوی (اوره، اسید اوریک و کرآتینین) در زمان‌های مختلف پس از تیمار (10،20،30 و 40 روز) در موش های کوچک آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج: آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که میانگین مقدار اوره و اسید اوریک پس از گذشت 20 روز از تیمار به‌طور معنی‌دار نسبت به سایر گروه‌ها افزایش یافته و در زمان 40 روز، مجدداً به حالت طبیعی برگشته است. میانگین وزن موش ها، و هم چنین ساختار بافتی کلیه‌ها هیچ اختلالی را نسبت به گروه شاهد نشان نداد.

نتیجه گیری: به نظر می رسد کاربرد نانوذرات طلا در غلظت های پایین (100ppm) در موارد بیولوژیک، اثر سمی پایدار و طولانی مدت بر بدن جاندران ایجاد نمی‌کند و احتمالا سیستم رتیکولواندوتلیال موجود در بدن قادر به دفع یا تجزیه آن ها می‌باشد.