سابقه و هدف: استفاده از یک دوز بالای ید منجر به‌وجود آمدن بیماری خودایمنی تیروئید می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که عدم تعادل بین سیتوکین‌های در گردش خون یکی از عوامل آغاز کننده بیماری‌های خود ایمنی می‌باشد. در این مطالعه اثرات یدید سدیم (mM 10) و I2 (mM 5/0) بر لنفوسیت‌های T کمک‌کننده خون کامل، در محیط برون‌تنی مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روش‌ها: پس از غربال‌گری 25 فرد سالم و در نظر گرفتن بررسی آزمایش‌های اولیه، 10 خانم 45-40 سال که از نظر نتایج آزمایش‌ها همانند بودند، انتخاب گردیده، از هر فرد مقدار 10 میلی‌لیتر خون هپارینه استریل گرفته شده و بلافاصله در 6 گروه تقسیم گردید: کنترل، تحریک با NaI، I2 و گروه‌هایی مشابه در حضور مخلوطی از محرک‌های استاندارد LPS 1/ml & PHA 10/ml. این تقسیم‌بندی در 3 گروه مشابه جهت بررسی سایتوکین‌های ترشحی در زمان‌های 24، 48 و 72 هم‌زمان انجام شد. سپس، نمونه‌ها در دمای ºC37 و شرایط استاندارد کشت سلولی انکوبه شد. پس از سپری شدن زمان لازم، پلاسمای هر چاهک در شرایط استاندارد جدا شده و جهت اندازه‌گیری سایتوکاین‌های مربوطه در دمای ºC70- تا زمان آزمایش نگهداری شد.

نتایج: مقایسه آماری غلظت‌های به‌دست آمده برای گروه‌های تحریک شده و کنترل‌های مربوطه، نشان داد که NaI به تنهائی می‌تواند باعث کاهش معنی‌داری (02/0>P) در غلظت 1TGF-β در تمام زمان‌های بررسی شده گردد، در صورتی‌که در ترشح دیگر سایتوکین‌ها تاثیری نداشت. در طرف دیگر، I2 توانست غلظت IL-4 و IL-10 را کاهش دهد (01/0>P). هم‌چنین، در حضور محرک‌های LPS/PHA، NaI توانست باعث کاهش IL-10 گردد (02/0>P)، در صورتی‌که I2 توانست غلظت IL-4 و IL-10 را کاهش داد (01/0>P).

نتیجه‌گیری: مقادیر بالای NaI و I2 می‌تواند در سرکوب سیستم ایمنی و سایتوکاین‌های حفاظتی در گردش خون نقش داشته باشند. باتوجه به این‌که غدد تیروئید و هورمون‌های تیروئیدی در این آزمایش‌ها نقشی نداشتند، شاید بتوان اعلام نمود که خودایمنی تیروئید به‌دلیل افزایش مصرف ید از جریان خون آغاز می‌شود.