سابقه و هدف: استرانسیوم رادیواکتیو که از محصولات فعالیت راکتورهاست، تقریبا در سراسر طبیعت یافت می شود و حتی در دوزهای پایین می تواند سرطان زا باشد. تابش های بتای پر انرژی این عنصر، علاوه بر اختلال در سیستم خون سازی و مغز استخوان می تواند منجر به پوکی استخوان در ناحیه ترابکولار، اسکلروزیس و زخم های از بین برنده استخوان شود. هم چنین، استرانسیوم مازاد می تواند باعث گسترش نرمی استخوان و جلوگیری از بلوغ طبیعی کندروسیت ها در صفحات اپی فیزیال استخوان های دراز شود.

مواد و روش ها: پایگاه های PubMed و Elsevier مورد بررسی قرار گرفتند.

نتایج: استرانسیوم به واسطه شباهت با کلسیم می تواند جایگزین آن در فرآیندهای بیولوژیک بدن شود و از طریق ارتباط با لیگاندهایی مانند هیدروکسی آپاتیت، جز معدنی و اصلی در استخوان، و طیفی از پروتئین های متصل شونده به کلسیم که در رسوب فیزیولوژیک کلسیم در سلول ها نقش دارند، به صورت طبیعی جایگزین کلسیم شده و آسیب های جبران ناپذیری را به انسان وارد سازد.

نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت محلول بودن اکثر ترکیبات استرانسیوم در آب باعث می شود تا پس از انکه استرانسیوم به جای کلسیم در استخوان سازی مورد استفاده قرار گرفت، مجدداً بتواند در جریان خون حل شده و در بدن به گردش درآید. از سریع ترین راه های ورود استرانسیوم به جریان خون و فرآیندهای بیولوژیکی از طریق تنفس است. لذا، توجه به حفاظت از بدن در برابر خطرات ناشی از ورود و جذب این عنصر بسیار حائز اهمیت است.