سابقه و هدف: فرآیند دیالیز می تواند باعث تغییر غلظت خونی برخی عناصر کمیاب و ضروری در بیماران کلیوی شود. این شرایط می تواند به مرور زمان کمبود برخی عناصر یا سرباری و ذخیره شدن برخی عناصر دیگر را به دنبال داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر دیالیز خونی بر تغییرات عناصر فلزی روی، مس، سلنیوم و منیزیوم و عناصر فلزی سنگین آلومینیوم و سرب می باشد.

مواد و روش‌ها: تعداد 33 بیمار دیالیزی یکی از بیمارستان های آموزشی شهر اهواز وارد مطالعه شدند. جهت سنجش کلیه عناصر، نمونه سرم و در مورد سرب، نمونه خون تام بیماران، قبل و بعد از دیالیز تهیه شد. روش سنجش عناصر اسپکتروسکوپی جذب اتمی بود.

نتایج: این مطالعه بر روی 16 مرد و 17 زن با میانگین سن 65/15±81/54 انجام شد. مقادیر روی پیش و پس از دیالیز به ترتیب 8/12±9/85 و 48/17±87/99 (001/0=P)، مس 6/16±36/75 و 69/26±78/73 (711/0=P)، سلنیوم 49/1±71/10 و 56/1±63/10 (709/0=P)، آلومینیوم 25/0±588/0 و 36/0±74/0 (067/0=P)، منیزیوم 068/0±328/0 و 049/0±263/0 (001/0=P) و سرب 647/0±714/2 و 39/0±835/2 (233/0=P) بود (واحد همه سنجش‌ها g/dLµ می باشد). مقدار سرب بیش از حد مجاز بود.

نتیجه‌گیری: نتایج نشان می دهند که دیالیز بیماران جامعه مورد مطالعه، منجر به کاهش غلظت منیزیم حین دیالیز، آلوده شدن افراد به فلز سنگین آلومینیوم و مسمومیت با سرب می باشد.