سابقه و هدف: پنومونی وابسته به ونتیلاتور Ventilator Associated Pneumonia (VAP) شایع‌ترین عفونت بیمارستانی در بخش مراقبت‌های ویژه و دومین عفونت بیمارستانی شایع است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی عوامل خطرزای پنومونی زودرس وابسته به ونتیلاتور در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال‌های 1388تا 1389 می‌باشد.

مواد و روش‌ها: در این پژوهش مقطعی، 100 بیمار بستری در سه بخش مراقبت‌های ویژه که بیش از 48 ساعت تحت تهویه مکانیکی بودند، وارد مطالعه شدند و جهت تعیین VAP تا 96 ساعت پیگیری شدند. VAP با استفاده از ابزار "امتیاز بالینی عفونت ریوی تعدیل شده" تعیین شد.

نتایج: همه بیماران از تهویه تهاجمی استفاده کردند و علت اصلی استفاده از تهویه تهاجمی اختلالات تنفسی و کاهش سطح هوشیاری بود. میزان بروز VAP، 19 درصد بود. از این تعداد 4 نفر زن و 15 نفر مرد بودند. در میان سه دسته عوامل خطرزا (مربوط به بیمار، روندهای درمانی، کارکنان) در گروه عوامل خطرزای مربوط به بیمار، بین سن (036/0=P) و امتیاز کومای گلاسکو (001/0=P) و میزان بروز VAP ارتباط معنی‌داری وجود داشت. در گروه دوم، بین شخص لوله‌گذار (01/0=P) و قرارگیری سر بیمار در زاویه 30 درجه و بالاتر (02/0=P) و بروز VAP تفاوت آماری معنی‌داری وجود داشت. در گروه سوم، بین مراقبت دهانی (02/0=P) و آموزش کارکنان در مورد کنترل عفونت (002/0=P) و VAP ارتباط معنی‌داری وجود داشت.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، آموزش مداوم کارکنان و انجام مراقبت‌های دهانی کامل و منظم در بیماران تحت تهویه مکانیکی توصیه می‌شود.