سابقه و هدف: داروهایی که مورد سوء مصرف قرار می‌گیرند، نظیر نیکوتین و مورفین بیشتر اثرات خود را از طریق مسیر دوپامینرژیک مزولیمبیک ایجاد می‌نمایند. بر این اساس، در مطالعه حاضر اثر تزریق قبل از آزمون نیکوتین بر روی یادگیری وابسته به وضعیت مورفین و اثر تزریق آنتاگونیست گیرنده D1 به داخل هسته آکومبنس بر روی اثرات نیکوتین بر روی یادگیری وابسته به وضعیت مورفین مورد مطالعه قرار گرفت.

مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی بر روی 200 سر موش صحرایی نر انجام شد. پس از بیهوش نمودن موش‌ها با تزریق درون صفاقی کتامین و زایلازین در دستگاه استریوتاکس قرار داده شدند. دو کانول در پوسته هسته آکومبنس قرار داده شد. آزمون رفتاری با استفاده از دستگاه یادگیری احترازی غیر فعال آغاز شد و میزان تأخیر حیوان در ورود به بخش سیاه به‌عنوان معیار حافظه اندازه گیری شد.

نتایج: تزریق پس از آموزش مورفین باعث القاء فراموشی می‌شود. فراموشی القاء شده با مورفین پس از آموزش با به‌کار بردن همان دوزهای مورفین قبل از آزمون اصلاح می‌گردد. تزریق قبل از آزمون نیکوتین نیز می‌تواند فراموشی القاء شده با مورفین را برگرداند. به‌علاوه، تزریق قبل از آزمون SCH23390 به داخل هسته آکومبنس از بازگشت حافظه تخریب شده با مورفین توسط نیکوتین جلوگیری می‌نماید.

نتیجه‌گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهند که گیرنده‌های دوپامینی D1 هسته آکومبنس نقش مهمی در اثرات بهبود بخش نیکوتین بر روی فراموشی القاء شده با مورفین دارند.