سابقه و هدف: با توجه به تناقضات موجود در مورد میزان اثر مورفین بر میزان کورتیزول، تاثیر سینرژیک آن، همچنین علاقه افراد معتاد به کربوهیدرات و به منظور تعیین تاثیر طولانی مدت مورفین به تنهایی و توام با کربوهیدارت بر میزان کورتیزول سرم، این تحقیق روی رات انجام گرفت.

مواد و روشها: تحقیق با طراحی تجربی و روی 24 رات نر در سه گروه مساوی که به طور تصادفی انتخاب شدند انجام گرفت. گروه کنترل غیردیابتی، گروه معتاد غیردیابتی و بالاخره گروه معتاد همراه با گلوکز، سه گروه مورد مطالعه بودند. میزان کورتیزول با روش RIA اندازه گیری شد و با آماره t test سطح کورتیزول گروهها مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

یافته ها: از 24 نمونه مورد بررسی، میزان کورتیزول در گروه کنترل 23/0±34/11، در گروه معتاد غیردیابتی 26/0±65/12 و بالاخره در گروه معتاد توام با تزریق گلوکز به میزان 47/0±22/13 mg/dl بود (02/0 P< ).

نتیجه گیری و توصیه ها: مصرف طولانی مدت مورفین با و بدون کربوهیدرات موجب افزایش کورتیزول سرم می گردد.