سابقه و هدف: افراد مبتلا به کم توانی ذهنی جسمی مشکلاتی را برای والدین و خانواده در پی دارند. لذا، این مطالعه جهت تعیین مشکلات خانواده‌های مرتبط با افراد دچار کم توان ذهنی انجام شد.

مواد و روش ها: در پژوهش مقطعی حاضر با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه با والدین، 352 فرد کم توان تحت پوشش مراکز توانبخشی کاشان به صورت سرشماری افراد مراجعه کننده مورد مطالعه قرار گرفتند. مشخصات دموگرافیک، نگرش خانواده ها و مشکلات مربوط به افراد کم توان مورد بررسی قرار گرفت و به کمک شاخص های توصیفی، مشکلات و اولویت آن تعیین گردید.

نتایج: از 352 فرد کم توان، 6/66 درصد مذکر بودند، میانگین سن آنان 5/18±2/24 سال و بیشترین فراوانی (1/36 درصد) در محدوده سنی 19– 10 سال بود. 97 درصد مادران خانه دار، 5/52 درصد از افراد، کم توان ذهنی و 6/15 درصد کم توان جسمی و مابقی کم توان ذهنی جسمی بودند. حدود یک سوم افراد بیش تر از یک فرزند کم توان داشتند. مشکلات افراد به ترتیب وفور شامل ناآرامی، چهره ناخوشایند، تغییر شکل اندام، عدم کنترل ادرار و مدفوع، آبریزش از دهان و تشنج بود. بیش ترین وابستگی نیز در غذا خوردن، لباس پوشیدن و بازی کردن بود. هم چنین، مشکلات مربوط به نگهداری آن ها شامل مشکلات مالی، بی اختیاری در دفع ادرار و مدفوع، صحبت کردن، شناخت افراد، سازگاری با فرزندان سالم و برقراری ارتباط اجتماعی بود. ارتباط بین شدت کم توانی جسمی و جنس دیده شد (001/0=P).

نتیجه گیری: افراد کم توان ذهنی با توجه به داشتن مشکلات متعدد جسمی و اجتماعی نیازمند حمایت خانواده، مالی و اجتماعی می‌باشند.