سابقه و  هدف: با توجه به شیوع درگیری سیستم قلبی عروقی در بیماران گیلن باره، اهمیت کنترل اختلالات آن و ضرورت بررسی علایم و عوامل مرتبط، این تحقیق روی مبتلایان به سندرم گیلن باره، در بیمارستان امام خمینی تبریز انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق با طراحی توصیفی روی کلیه بیماران گیلن باره در هفته اول بیماری و بستری انجام گرفت. اختلالات اتونوم با معاینه دقیق بالینی مشخص گردید. تغییرات ضربان قلب با تنفس ( HRV ) به روش استاندارد در کلیه بیماران انداز ه گیری و طبقه بندی شد. ارزش پروگنوستیک تست و عوامل مرتبط با آن، به ویژه شدت بیماری با استفاده از آزمونهای مناسب آماری مورد قضاوت قرار گرفت.

یافته ها : تحقیق روی 43 بیمار در سنین 18 ± 33 سال که 70 درصد آنها مرد بودند انجام گرفت. در 60 درصد بیماران درگیری سیستم اتونوم وجود داشت که در 6/18 درصد آنها نتایج E/I Ratio در مقایسه با مقادیر نرمال غیرطبیعی بود. این نسبت در مورد آزمایش HRV 6/11 درصد بود ضمن آنکه در 9/20 درصد بیماران حداقل یکی از این تستها غیرطبیعی بود. E/I Ratio و HRV در بیماران فرم آکسونال با فرم دمیلیزان تفاوت معنی د اری نشان نداد (9/0 P < )، اما بین نتایج غیرطبیعی تستها و شدت ضعف بیمار و نیز نارسایی شدید تنفسی طی روزهای بعد ارتباط معنی د اری مشاهده شد (به ترتیب 05/0 > P و 01/0> P ) .

نتیجه گیری: شکایات مربوط به درگیری سیستم اتونوم در روزهای اولیه ابتلا به سندرم گیلن باره در بیماران قابل توجه می باشد. همچنین درگیری سیستم قلبی عروقی با ایجاد اختلال در تستهای HRV و E/I Ratio می تواند در مورد بدترشدن وضعیت تنفسی طی روزهای آتی بستری، هشداردهنده باشد.