سابقه و هدف: کارکنان بهداشتی، درمانی همواره در معرض خطر ابتلا به هپاتیت  Bمیباشند. این مطالعه با هدف تعیین سطح سرمی آنتـــــیبادی Anti HBs در پرسنل درمانی واکسینه شده علیه هپاتیت B و تأثیر فاکتورهای مؤثر برآن انجام گرفت.

مواد و روشها: مطالعه به روش توصیفی روی 128 نفر از پرسنل درمانی بیمارستان شهید بهشتی کاشان که همگی به طور کامل علیه هپاتیت B واکسینه شده بودند، در سال 1381، انجام گرفت. از افراد نمونه خون گرفته و تیتر سرمی آنتیبادی Anti HBs به روش ELISA اندازه گیری شد.

نتایج: افراد مورد مطالعه شامل 77 زن (1/60%) و51 مرد (9/39%) بودند. تیتر سرمی آنتیبادی Anti HBs در73 مورد (57%) بالای IU/lit100(good responder)، در 33 مــــورد (8/25%) بیــن 100-10 (low responder) IU/lit و در 22 مورد (2/17%) سطح آنتیبادی زیر IU/lit 10 (non responder) بود. 8/81 درصد افراد مؤنث و3/84 درصد افراد مذکر responder و 2/18 درصد افراد مؤنث و 7/15 درصد افراد مذکرnon responder   بودند. بین جنس و سن و سطح سرمی Anti HBs یعنی پاسخ به واکسن رابطه معنیدار آماری یافت نشد اما بین مدت زمان گذشته از آخرین دوز واکسن و سطح سرمی آنتیبادی رابطه معنیدار آماری وجود داشت.

نتیجه گیری: آنتی بادی Anti HBs در اکثریت پرسنل واکسینه شده در سطح مؤثر وجود داشت و با گذشت زمان با کاهش سطع آنتیبادی همراه بود. به نظر میرسد بررسی تیتر Anti HBs، یک تا سه ماه بعد از اتمام واکسیناسیون اولیه جهت اطمینان از پاسخدهی به واکسن، در پرسنل درمانی ضروری باشد.