سابقه و هدف : کنژکتیویت یا التهاب ملتحمه بعد از عیوب انکساری شایع تر ین بیماری چشمی است که باکتر ی ها از علل شایع آن می باشند، لذا بدین منظور این مطالعه جهت تعیین فراوانی پاتوژ ن های ایجادکننده کنژکتیویت باکتریال و تعیین حساسیت آنتی‌بیوتیکی آنها در مرکز آموزشی، درمانی شهید مصطفی خمینی انجام پذیرفت.

مواد و روش‏ها: طی یک مطالعه توصیفی ـ مقطعی در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه چشم فراوانی پاتوژ ن های کنژکتیویت باکتریال، علایم بیماری و میزان پاسخ به درمان در رد ه های سنی مختلف طی سا ل های 1379-1378 مورد بررسی قرار گرفت. از بین 4600 بیمار مرا جعه کننده به درمانگاه چشم تعداد 150 نفر به کنژکتیویت مبتلا بودند که برای همه آنها پرسشنامه ا ی تکمیل شد و نتایج معاینه، کشت و آنتی بیو گرام ترشحات چشمی در فرم اطلاعاتی ثبت گردید.

نتایج: فراوانی کنژکتیویت در نمونه مورد بررسی 2/3 درصد و کنژکتیویت باکتریال معادل 1/2 درصد می‏باشد. محدوده سنی افراد مورد مطالعه از 3 روز تا 65 سال است. در 6/66 درصد افراد مبتلا به کنژکتیویت، کشت چشم مثبت گردید. فراوانی کنژکتیویت در هر دو جنس تقریباً یکسان می‏باشد. بیشترین میزان ابتلا به کنژکتیویت، در گروه سنی زیر یک سال می‏باشد. شایع تر ین علامت بیماران مرا جعه کننده پرخونی ملتحمه و اشک ر یزش می‏باشد ولی در بیماران با کشت مثبت اگزودا شایع تر ین علامت است. پاتوژ ن های جدا شده شامل: استافیلوکوک اورئوس (38 درصد)، پنوموکوک (11 درصد)، پسودوموناس (10 درصد)، هموفیلوس آنفلوانزا (8 درصد)، انتروباکتر، کلبسیلا، E.coli ، استافیلوکوک اپیدرمیس (هر کدام 7 درصد)، انتروکوک (4 درصد)، و موراکسلا (1 درصد) می‏باشند. میزان حساسیت پاتوژ ن های جدا شده نسبت به کلرآمفنیکل 80 درصد، جنتامایسین 76 درصد، اریترومایسین 71 درصد و تتراسیکلین 65 درصد می‏باشد.

نتیجه‏گیری: با توجه به اینکه اتیولوژی کنژکتیویت باکتریال اغلب استاف، پنوموکوک و هموفیلوس است درمان تجربی با آنتی‏بیوتیک ها ی موضعی پوشاننده این سه پاتوژن مؤثر به نظر می‏رسد و لزوم انجام کشت به جز‌ در موارد کنژکتیویت شدید، راجعه یا اپیدمیک توصیه نمی‏شود.