سابقه و هدف: قرمزی چشم علامت اصلی التهاب چشم و یکی از شایع تر ین شکایات بیماران سرپایی است که می تواند نشانه طیف وسیعی از بیماریهای چشمی از کنژکتیویت خفیف تا عفونت ها و بیماریهای تهدیدکننده بینایی و یا تروما باشد. اکثر بیماریهای چشمی که با قرمزی چشم تظاهر می نمایند نسبتاً خو ش خیم هستند اما افتراق بین علت ها ی جدی و پرخطر از موارد خود محدودشونده، مشکل است و گاهی عدم تشخیص و اشتباه در درمان می تواند منجر به عوارض جدی بینابی گردد. با توجه به اهمیت موضوع و تناقضات موجود در خصوص شیوع بیماری، این مطالعه به منظور تعیین شیوع و علل قرمزی چشم در مراجعین به کلینیک شهید رهنمون یزد در سال 1383 صورت گرفت.

مواد و رو ش ها: تحقیق به روش Case Series روی 400 بیمار مبتلا به قرمزی چشم طی دو فصل تابستان و زمستان (در هر فصل 200 نفر) صورت گرفت. ملاک قرمزی چشم تغییر رنگ چشم و افزایش عروق ملتحمه یا اپی ا سکلرا بود که با مشاهده و معاینه با اسلیت لامپ تعیین گردید. اطلاعات از طریق مصاحبه، معاینه کلینیکی و تکمیل پرسشنامه جمع آ وری گردی د و با استفاده از آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

نتایج: بیماران از نظر سنی در سه گروه کمتر از 15 سال (18%)، 39-15 سال (5/51%) و بالای 40 سال (5/30%) قرار گرفتند . از نظر توزیع جنسی 59 درصد مبتلایان را مردان و 41 درصد را زنان تشکیل می دادند . شایع تر ین علل قرمزی چشم به ترتیب کنژکتیویت ( 8/35 %) ، تروماتیک ( 22 %) و تغییرات دژنراتیو ملتحمه (ناخنک و پینگاکولا ) ( 15% ) بودند. شایع تر ین علت قرمزی چشم در هر دو جنس کنژکتیویت بود ( 01/0 p < ). شایع تر ین علایم همراه با قرمزی چشم، سوزش چشم (3/91%)، اشک ر یزش (8/85%) و خارش چشم (8/68%) بود ( 01/0 p< ). تفاوتی بین علل قرمزی چشم در رابطه با فصل مشاهده نشد.

نتیجه گیر ی: قرمزی چشم در مردها شایع تر از زنان است ولی تفاوتی از نظر فصلی ندارد. شایع تر ین علل قرمزی چشم به ترتیب کنژکتیویت، تروما و تغییرات دژنراتیو ملتحمه بود. آموزش صحیح جهت تشخیص علل پرخطر قرمزی چشم در آینده می تواند سبب کاهش عوارض جدی بینایی گردد.